پارسایم: پارسا باش و پارسا بمان!

شکوفه ی کوچک من این روزها شیرین تر از پیش دلبری می کنی و تواناتر می شی و من با غرق شدن در تو فرصت نوشتن ندارم  و  می ترسم از تلنبار خاطرات و خدای ناکرده فراموشی مراحل رویشت ، پس تا دیر نشده باید دست به کار شد....   فضانورد کوچولو ی ما  از اونجا که عاشق ماه هستی به محض خروج از خونه اول در کمترین ثانیه ماه رو در هر شکلی که باشه حتی در وسط ظهر پیدا می کنی ، قند تو دل کوچولوت آب میشه ، می گی ایناشش (اینهاش) ماه و با انگشت کوچولوت مکان دقیق رویت رو نشون می دی. رو کاغذ خط خطی می کنی و می گی ماه و از جمله رو دست و پای کوچولوت ماه خط خطی می کشی    ...

یه روز که شیراز بودیم پدر جون رفتن اترج های (ترنج) حیاطشون رو چیدن ما ام که یه سوژه گیر آورده بودیم مشغول عکس گرفتن از شیرین پسر شدیم و خاله جون ژاله یه کش سر به موهات بست تا ژست دخترونه ام داشته باشی      عسلم وسط اون همه اترج خیلی ناز شدی خیلی ناز شدی ( این عکسا حدودای ٦ماهگیت مامانی)     قربون ناز پسرم برم من ...

خدای خوب و مهربانم چگونه زبان به ستایشت بگشایم که تو انتهای بخششی و من حتی سطرها پیش از استحقاق... دانه های سپید برف که فرشتگانت بر زمین می پاشیدند چون بارقه هایی از نور و گرما مرا دلخوش بودن مهربانت کرد و من دلنوشته ی گذشته ام را زیر لب زمزمه می کردم: "خدایا زندگی جز این نیست که با تو باشم و از تو باشم پس     با من باش و بگذار از تو باشم"   و این هم بابایی و  فرشته کوچولوش در حیاط برفی خونه پدر جون(اطلسی)    اینم فیل برفی (پارک ابتدای ورودی خونه سازمانی پدرجونی) و جوونی که داشتن فیل برفی می ساختن همون جا بودن و ازمون عکس سه...